Północne Mazowsze w okolicach Ciechnowa i Ostrołęki jest nadzwyczaj ciekawym rejonem i warto się w tutaj zapuścić znajduje się tu wiele pięknych zabytkowych kościołów , ale także pozostałości starych grodów mazowieckich obronnych. Zerknąłem do netu i wytyczyłem sobie trasę do Ciechanowa jest słonecznie i ciepło nie ma co siedzieć w domu zabieram sprzęt do robienia zdjęć i kilka innych rzeczy i wczesnym rankiem ruszam w drogę na północ mazowieckiej równiny .
By dotrzeć do celu muszę przejechać około 100 km .
Ciechanów to miasto założone zostało na terenach które były już zamieszkane 3000 lat p.n.e., a gród na Farskiej Górze istniał już w VII w .
Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego . Ciechanów należał do starostwa ciechanowskiego w 1617 roku . Miasto rządowe Królestwa Kongresowego, położone było w 1827 roku w powiecie przasnyskim .
W drugiej połowie X w. Mazowsze zostało włączone do państwa pierwszych Piastów. Zdaniem większości badaczy nastąpiło to za panowania Siemomysła, ojca Mieszka I, według innych nawet w końcu X w.[9] Pierwsza pisana wzmianka o Ciechanowie pochodzi z 1065 r. z dokumentu mogileńskiego wydanego przez Bolesława Śmiałego, w którym król uposaża ufundowany wówczas klasztor benedyktynów w Mogilnie .
Od razu kieruję się na zabytkowy rynek przełomu XIV i XV w. miasta bowiem tu znajduje się ratusz mieszczący się na północnej stronie rynku. Budynek powstał w 1844 r. według projektu architekta Henryka Marconiego w stylu neogotyckim.
Budynek jest murowany, dwukondygnacyjny, zbudowany na planie prostokąta posiada czworoboczną wieżę na osi fasady, zwieńczoną gloriettą. Niski, czterospadowy dach pokryty jest blachą.
Mnie jednak interesuje obiekt który znajduje się kilkaset metrów za ratuszem tuz nad leniwie płynącą Łydynią na jej prawym brzegu .
Zamek ciechanowski został wzniesiony w latach osiemdziesiątych XIV wieku . Najstarsze wzmianki o warowni pochodzą z roku 1429, kiedy to jego architekt – mistrz Niklos przedstawił księciu Januszowi I rachunki budowlane dotyczące prac przy wznoszeniu twierdzy. Niespełna pół wieku później książęca rezydencja uległa poważnym uszkodzeniom, będącym wynikiem pożaru, który w roku 1467 strawił stare miasto. Obiekt szybko odbudowano i podczas prac renowacyjnych znacznie unowocześniono. Nowe wnętrza budziły zachwyt, a przepych i zgromadzone w nich kosztowności świadczyły o zamożności jego bogatych mieszkańców. W zamku znajdowała się kaplica książęca pw. św. Stanisława .
Po śmierci ostatniego księcia mazowieckiego Janusza III, zamek został ofiarowany w posagu królowej Bonie, żonie Zygmunta Starego. W XVI wieku zamek zostaje przebudowany na renesansową rezydencję królowej Bony, wtedy właśnie przeżywa czasy swojej świetności. Największych zniszczeń zamek doznał w okresie potopu szwedzkiego .
Zamek zbudowano na bagnistym terenie. Mury o wysokości 10 m stanowią prostokąt. W narożnikach znajdują się dwie okrągłe baszty. Założenie obronne zbudowane zostało na bagnach, na prawym brzegu rzeki Łydyni. Aby zamek zachował stabilność, w bagnistym podłożu przed rozpoczęciem budowy, zatopiono masę żwiru i cegieł oraz setki dębowych pni. Masywna, ceglana twierdza ma kształt regularnego czworoboku (48 na 57 metrów) z dwiema potężnymi basztami (zachodnia, zwana arsenałem i wschodnia, zwana więzienną) od strony rzeki.
Usytuowane w południowych narożach zamku wieże osłaniały podejście do bramy. Pierwotnie miały one tę samą wysokość, co mury obwodowe. Dostęp do nich prowadził prosto z chodników straży, znajdujących się po wewnętrznej stronie murów obronnych. W północnej części dziedzińca stał pałac książęcy - budynek o dwu kondygnacjach, z czterema pomieszczeniami na każdym poziomie. Jego przyziemia zajmowały kuchnia i spiżarnia, a na piętrze mieściły się sale reprezentacyjne.
Po pożarze, w ramach odbudowy podwyższono mury i wieże oraz dobudowano piętro pałacu, na którym umieszczono sypialnie i kaplicę św. Stanisława. Funkcje gospodarcze przejęły wtedy drewniane budynki, rozlokowane wzdłuż wschodniej i południowej kurtyny murów. Aby uchronić zamek przed podmyciem przez podnoszące się wody gruntowe, o 1,5 metra podwyższono poziom dziedzińca (podobno w tym celu trzeba było nawieźć ponad 2000 wozów z gliną). Najpoważniejszych przeobrażeń budowla doświadczyła w wieku XVI. Zlikwidowano wówczas starą bramę od południa, przebito zaś nową – w południowej części kurtyny zachodniej. Wjazd na dziedziniec poprzedzało przedbramie w formie niewielkiego ryzalitu. Znajdował się tam mechanizm do opuszczania zwodzonego mostu, a na jego piętrze usytuowany był pokoik dla odźwiernego. Po raz kolejny nadbudowano wieże i przystosowano je do broni palnej. W południowej części dziedzińca dostawiono ciąg murowanych budynków; podwyższono też górną kondygnację pałacu, który uzyskał renesansowy wystrój.
Od 2004 roku obok zamku w Ciechanowie istnieje Chorągiew Rycerstwa Ziemi Ciechanowskiej, grupa rekonstruująca stan rycerski wczesnego XV wieku .
Istnieją dwa projekty rewitalizacji zamku są jednak kontrowersyjne .
Mnie ta stała ruina bardzo przypadła do gustu . Być tu w realu to jednak nie to samo co przeglądanie fotek w necie albowiem na żywo obiekt ten prezentuje się naprawdę bardzo ładnie !!!
Od razu kieruję się na zabytkowy rynek przełomu XIV i XV w. miasta bowiem tu znajduje się ratusz mieszczący się na północnej stronie rynku. Budynek powstał w 1844 r. według projektu architekta Henryka Marconiego w stylu neogotyckim.
Budynek jest murowany, dwukondygnacyjny, zbudowany na planie prostokąta posiada czworoboczną wieżę na osi fasady, zwieńczoną gloriettą. Niski, czterospadowy dach pokryty jest blachą.
Mnie jednak interesuje obiekt który znajduje się kilkaset metrów za ratuszem tuz nad leniwie płynącą Łydynią na jej prawym brzegu .
Zamek ciechanowski został wzniesiony w latach osiemdziesiątych XIV wieku . Najstarsze wzmianki o warowni pochodzą z roku 1429, kiedy to jego architekt – mistrz Niklos przedstawił księciu Januszowi I rachunki budowlane dotyczące prac przy wznoszeniu twierdzy. Niespełna pół wieku później książęca rezydencja uległa poważnym uszkodzeniom, będącym wynikiem pożaru, który w roku 1467 strawił stare miasto. Obiekt szybko odbudowano i podczas prac renowacyjnych znacznie unowocześniono. Nowe wnętrza budziły zachwyt, a przepych i zgromadzone w nich kosztowności świadczyły o zamożności jego bogatych mieszkańców. W zamku znajdowała się kaplica książęca pw. św. Stanisława .
Po śmierci ostatniego księcia mazowieckiego Janusza III, zamek został ofiarowany w posagu królowej Bonie, żonie Zygmunta Starego. W XVI wieku zamek zostaje przebudowany na renesansową rezydencję królowej Bony, wtedy właśnie przeżywa czasy swojej świetności. Największych zniszczeń zamek doznał w okresie potopu szwedzkiego .
Zamek zbudowano na bagnistym terenie. Mury o wysokości 10 m stanowią prostokąt. W narożnikach znajdują się dwie okrągłe baszty. Założenie obronne zbudowane zostało na bagnach, na prawym brzegu rzeki Łydyni. Aby zamek zachował stabilność, w bagnistym podłożu przed rozpoczęciem budowy, zatopiono masę żwiru i cegieł oraz setki dębowych pni. Masywna, ceglana twierdza ma kształt regularnego czworoboku (48 na 57 metrów) z dwiema potężnymi basztami (zachodnia, zwana arsenałem i wschodnia, zwana więzienną) od strony rzeki.
Usytuowane w południowych narożach zamku wieże osłaniały podejście do bramy. Pierwotnie miały one tę samą wysokość, co mury obwodowe. Dostęp do nich prowadził prosto z chodników straży, znajdujących się po wewnętrznej stronie murów obronnych. W północnej części dziedzińca stał pałac książęcy - budynek o dwu kondygnacjach, z czterema pomieszczeniami na każdym poziomie. Jego przyziemia zajmowały kuchnia i spiżarnia, a na piętrze mieściły się sale reprezentacyjne.
Po pożarze, w ramach odbudowy podwyższono mury i wieże oraz dobudowano piętro pałacu, na którym umieszczono sypialnie i kaplicę św. Stanisława. Funkcje gospodarcze przejęły wtedy drewniane budynki, rozlokowane wzdłuż wschodniej i południowej kurtyny murów. Aby uchronić zamek przed podmyciem przez podnoszące się wody gruntowe, o 1,5 metra podwyższono poziom dziedzińca (podobno w tym celu trzeba było nawieźć ponad 2000 wozów z gliną). Najpoważniejszych przeobrażeń budowla doświadczyła w wieku XVI. Zlikwidowano wówczas starą bramę od południa, przebito zaś nową – w południowej części kurtyny zachodniej. Wjazd na dziedziniec poprzedzało przedbramie w formie niewielkiego ryzalitu. Znajdował się tam mechanizm do opuszczania zwodzonego mostu, a na jego piętrze usytuowany był pokoik dla odźwiernego. Po raz kolejny nadbudowano wieże i przystosowano je do broni palnej. W południowej części dziedzińca dostawiono ciąg murowanych budynków; podwyższono też górną kondygnację pałacu, który uzyskał renesansowy wystrój.
Od 2004 roku obok zamku w Ciechanowie istnieje Chorągiew Rycerstwa Ziemi Ciechanowskiej, grupa rekonstruująca stan rycerski wczesnego XV wieku .
Istnieją dwa projekty rewitalizacji zamku są jednak kontrowersyjne .
Mnie ta stała ruina bardzo przypadła do gustu . Być tu w realu to jednak nie to samo co przeglądanie fotek w necie albowiem na żywo obiekt ten prezentuje się naprawdę bardzo ładnie !!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz